Ήθελε να είναι ελεύθερη σαν τον ωκεανό

Ήθελε να είναι ελεύθερη σαν τον ωκεανό.

Να βλέπει το άγνωστό μπροστά της και να βουτάει χωρίς φόβο και άγκυρες που ήθελαν να την κρατήσουν για πάντα αλυσοδεμένη στο ίδιο νησί.

Θα σταματούσε μόνο για να συναντήσει τον αληθινό έρωτα, όταν γνώριζε τον άνθρωπο που δε θα ήθελε να την κρατήσει για πάντα στην Ιθάκη αλλά που θα ταξίδευε μαζί της στους ωκεανούς.

Που θα την κρατούσε ακόμη πιο σφιχτά στα μεγάλα κύματα για να την προστατέψει, αντί να την εγκαταλείπει για να σώσει τον εαυτό του.

Μόνο αυτός ο άνθρωπος θα άξιζε να μοιραστεί τη ζωή της.

Ίσως μέσα στο πλήθος να τον βρει, ίσως και όχι.

Σημασία έχει να συνέχιζε το ταξίδι της.

Να μαθαίνει, να δημιουργεί, να ταξιδεύει, να παίζει, να εκπλήσσεται, να δίνει αγάπη, να γελά.

Γιατί μόνο έτσι θα ένιωθε πραγματικά ζωντανή.

Τα πλοία σκουριάζουν όταν σταματήσουν να κινούνται.

Το ίδιο και το σώμα και η ψυχή.

Χωρίς κίνηση σκουριάζουν.

Κι ήταν τόσα τα ναυάγια γύρω της, που χρειαζόταν μεγάλη δύναμη για να μη γίνει ένα από αυτά.

Έπρεπε να αντισταθεί σε ό,τι την έπνιγε, σε ό,τι την τραβούσε στον βυθό.

Έχανε ανάσες, μα έβρισκε ξανά τον ουρανό.

Το ταξίδι να συνεχίζεται.

Αυτό είχε σημασία.

✍️ Πράξια Αρέστη, Διαβάστε περισσότερες Μικρές Ιστορίες στο ebook μας που περιλαμβάνει 170 σελίδες αδημοσίευτης αρθρογραφίας ➡️www.mikresistories.net/mikresistoriesebook