Η αγάπη μου θάλασσα κι εσύ ναυαγός

Η αγάπη μου...

πότε θάλασσα ήρεμη, που μέσα της αφήνομαι και με νανουρίζει γλυκά,

πότε θάλασσα φουρτουνιασμένη που με πνίγει.

Μα πάντα σ' αγαπάω το ίδιο, ατελείωτα όπως αυτή που αγγίζει τον ορίζοντα και το ίδιο βαθιά όπως ο βυθός της.

Κι εσύ ναυαγός σε νησί, περικυκλωμένος από αυτή τη θάλασσα, από αυτή την αγάπη. Δεν ξέρεις πότε θα ξυπνήσει και θα είναι ήρεμη και πότε με μεγάλα κύματα να χτυπάνε τη στεριά σου. Μα όπως κι αν είναι εσύ την αγαπάς.

Της θυμώνεις, την αγκαλιάζεις, την παιδεύεις, την καλοπιάνεις και προσπαθείς να βρεις τον τρόπο να με φέρεις στο νησί. Μα κάθε φορά που πλησιάζω ακόμα μια φουρτούνα με παίρνει πάλι μακριά. 10 χρόνια ο Οδυσσέας δεν κουράστηκε να προσπαθεί να βρει την Πηνελόπη. Τα έβαλε με θεούς, τέρατα και μάγισσες. Γιατί εκεί που ήταν η Πηνελόπη ήταν κι η Ιθάκη. Χωρίς την Πηνελόπη η Ιθάκη θα ήταν ένα έρημο και άγονο νησί. Έτσι κι εμείς πάντα κάπου, κάπως βρίσκουμε τη δύναμη να το παλέψουμε ακόμα λίγο. Κι ας τα βάζουμε με τη μοίρα, με δυνάμεις ανώτερες. Κι ας χάνουμε κάποτε τον εαυτό μας και ο ένας τον άλλο. Για λίγες στιγμές. Που δε θα γίνουν ποτέ Ιθάκη.

Πράξια Αρέστη

Για αδημοσίευτη ερωτική αρθρογραφία διαβαστε το ebook μας ➡️www.mikresistories.net/mikresistoriesebook