Σε κοιτάζω και νιώθω μια βαθιά σύνδεση μαζί σου.
Σε αγγίζω, σε μυρίζομαι και νιώθω πώς ταιριάζεις απόλυτα με την αύρα μου.
Είσαι η αγαπημένη μου γεύση.
Το αγαπημένο μου άρωμα και το πιο ζεστό χάδι.
Μα ο τρόπος που με αποφεύγουν τα μάτια σου και το σώμα σου λένε πώς ότι νιώθω δεν είναι αμοιβαίο.
Είμαι μια ακόμη σάρκα στο κρεβάτι σου. Πρόχειρη, αδιάφορη, μέτρια και ελπίζεις και γρήγορα περαστική.
Με συμπαθείς, σχεδόν με λυπάσαι που σε αγαπάω τόσο, μα δεν μπορείς να ανταποκριθείς. Πρέπει με κάποιο τρόπο να γλιτώσεις ξανά από τον έρωτά μου, αν και λίγο σε κολακεύει. Αν χτυπήσει το κινητό θα μπορείς εύκολα να με αγνοήσεις. Αν κάποια δουλειά προκύψει θα βρεις μια καλή δικαιολογία να φύγεις.
Σου αρέσει που σε λατρεύω μα μέχρι εκεί. Δεν θες να πάρεις πάνω σου καμία παραπάνω ευθύνη.
Γιατί δεν με αγαπάς. Δεν θες να είσαι μαζί μου ποτέ. Να μου κρατάς το χέρι, να με φιλάς, να με ακούς όταν γκρινιάζω, να με κάνεις να γελάω ή να με καβλώνεις με κομπλιμέντα. Είναι πολλή δουλειά για σένα. Πολλές αγγαρείες μαζεμένες.
Και εγώ που θα τα έκανα όλα αυτά ξανα και ξανά για σένα σκέφτομαι πώς ίσως σε κάποια άλλη ζωή να έχουμε ξανασυναντηθεί.
Γι' αυτό μάλλον μου είσαι τόσο οικείος. Ίσως κάποτε να ήθελες να με φιλάς, να με έπαιρνες βόλτες, να μου έλεγες πόσο με αγαπάς, χωρίς καν να σκέφτεσαι τι δίνεις και ότι χάνεις.
Ίσως έχω εθιστεί σε αυτό που θα μπορούσαμε να είχαμε, αν με ήθελες πραγματικά.
Ίσως κρατάω στα χέρια μου μια οφθαλμαπάτη και την καλοπιάνω για να μείνει κι ας με πονάει που δεν είναι αληθινή.
Πράξια Αρέστη
Για περισσότερη ερωτική αρθρογραφία www.mikresistories.net/mikresistoriesebook
Comentarios