Μια παραίσθηση ο έρωτας.
Έρχεται, φεύγει και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις μετά αν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα.
Μια πλάνη ο έρωτας. Μα και η ίδια η ζωή. Περνάει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να την καλοσκεφτείς.
Δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Αγαπάς αγαπιέσαι; Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τι έχουν οι άλλοι στο μυαλό τους ακόμη κι όταν σου δείχνουν ή σου λένε ότι νοιάζονται. Και δεν μπορούν με σιγουριά να ξέρουν τι έχεις στο μυαλό σου όταν κάνεις ότι τους πιστεύεις, γιατί απλά εύχεσαι όλο αυτό που σου δείχνουν να ήταν αλήθινο. Παίρνεις το ψέμα, το υιοθετάς, το μεγαλώνεις, το αγκαλιάζεις, το αγαπάς και μέσα σου πεθαίνεις λίγο λίγο κάθε μέρα. Είναι λες και αφήνεις το μυαλό σου κλειδωμένο κάπου για να μη σου φωνάξει τι κάνεις εκεί, αγκαλιάζεις μια πλάνη, ένα ψέμα, έναν άνθρωπο που ανήκει αλλού. Και τις νύχτες τις πνίγεις κάτω από το μαξιλάρι σου για να μην σου φανερώσουν πόσο μόνη είσαι πραγματικά. Μα η αλήθεια δεν αντέχεται. Αν την δεχτείς τι θα μείνει; Μια άοσμη, σκληρή πραγματικότητα, χωρίς την πλάνη του έρωτα.
Ολοι λένε ψέματα. Λίγο ή πολύ. Όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει κάποιον και όλοι μας έχουμε χρησιμοποιηθεί από κάποιον
Αν αρχίσεις να σκέφτεσαι τρελαίνεσαι. Κλείνεσαι φοβισμένος στον εαυτό σου. Βλέπεις παντού εχθρούς, έτοιμους να σε κατασπαράξουν ή να σε εγκαταλείψουν μόλις ανοίξεις την καρδιά σου.
Και όσο μεγαλώνεις, κουράζεσαι. Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις και αφήνεις τις μέρες να περνούν. Θα περάσει κι αυτή η μέρα και η επόμενη και η επόμενη και ό,τι θέλει ας φέρει η ζωή. Προσπαθείς να είσαι όσο πιο έτοιμος γίνεται για την επόμενη πληγή, για την επόμενη απώλεια. Για τον επόμενο έρωτα που θα σε απογοητεύσει...
Πράξια Αρέστη
Comentarios