Οι άνθρωποι όλο τρέχουν μα δεν φτάνουν πουθενά.
- Praxia Aresti
- 16 Μαρ
- διαβάστηκε 1 λεπτά

Οι άνθρωποι όλο τρέχουν. Τρέχουν, τρέχουν μα δεν φτάνουν πουθενά.
Πάντα κάτι τους λείπει. Πάντα κάτι τους κάνει να πλήττουν.
Κανείς δε νοιάζεται πια αν οι αμυγδαλιές ανθίζουν.
Κανείς δε βλέπει το φεγγάρι. Αν βγαίνει μισό, ολόκληρο, φωτεινό ή ματωμένο.
Κανείς δε νοιάζεται για την αγάπη, για τον έρωτα.
Kαι οι γυναίκες μαραζώνουν χωρίς το χάδι του αγαπημένου τους.
Οι άνδρες σιγοκλαίνε για τα όνειρα που δεν τόλμησαν.
Τα παιδιά σβήνουν μπροστά από μια οθόνη.
Οι εποχές κι αυτές βαριούνται να αλλάζουν.
Το κυνήγι της ευτυχίας το πληρώνουμε ακριβά.
Αντί να ζούμε, κυνηγάμε το άπιαστο.
Αντί να ζούμε, περιμένουμε.
Αντί να ζούμε, φοβόμαστε.
Αντί να ζούμε σκεφτόμαστε τι θα πουν οι άλλοι.
Δεν ζούμε. Δεν προλαβαίνουμε
Πράξια Αρεστη
Διαβάστε τα πιο ερωτικά κείμενα από τις Μικρές Ιστορίες στο ηλεκτρονικό μας βιβλίο στον Έρωτα Μολών Λαβέ.
Βρείτε το εδώ -> www.mikresistories.net/mikresistoriesebook
Comments