Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Κάποιες φορές είναι απίστευτα δύσκολο να αρχίζεις από την αρχή.
Να τα χάνεις όλα σε μια στιγμή, και να πρέπει να αφήσεις πίσω σου τόσα χρόνια προσπάθειας, καρτερικότητας, συγχώρεσης και ανοχής και να πρέπει να τελειώσεις κάτι μια και καλή.
Κάποτε γεμίζουμε πληγές για ανθρώπους που δεν το άξιζαν. Που ποτέ δεν καταλάβαν, που μπορεί και στο τέλος να μας άφησαν κι αυτό είναι άδικο, το ξέρω. Είναι άδικο και πονάει. Είναι σκληρό και ίσως να μη σου αξίζει.
Όμως σκέψου. Το ηλιοβασίλεμα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι και το τέλος μπορεί να είναι όμορφο.
Και τη νύχτα πάντα κάπου υπάρχει ένα φεγγάρι να σου φωτίζει το δρόμο, ακόμα κι όταν όλοι σβήνουν τα φώτα.
Είναι εύκολο να μένεις προσκολλημένος με τους λάθος ανθρώπους γιατί δεν αντέχεις να κάνεις μια νέα αρχή. Είσαι κουρασμένος, ίσως και συναισθηματικά εξαντλημένος, έχασες κάθε ελπίδα ότι υπάρχει κάτι καλύτερο για σένα, η αυτοπεποίθησή σου είναι στα πατώματα. Κατάφεραν με την πλύση εγκεφάλου να σε πείσουν ότι νοιάζονται, να σε χειραγωγήσουν για να μπορούν να σε χειρίζονται όπως θέλουν.
Κατάφεραν να χάσεις τον εαυτό σου, κάνοντας τη μία υποχώρηση μετά την άλλη.
Όμως σκέψου. Δεν είναι ποτέ αργά για μια νέα αρχή. Και είναι πολύ καλύτερα να είσαι μόνος, παρά να ακούς ψέματα και να μένεις δίπλα από ανθρώπους που δεν θέλουν να σου δώσουν τίποτα από αυτά που θέλεις.
Δεν είναι ποτέ αργά να πεις "φτάνει" και να κλείσεις την πόρτα σε κάποιους κατά μούτρα.
Έδωσες, έδωσες, έδωσες και είσαι στο ίδιο σημείο που ήσουν όταν άρχισες.
Είναι καλύτερα να είσαι μόνος παρά κάπου που νιώθεις ότι δε σε θέλουν αρκετά, ότι σε χρησιμοποιούν και σε έχουν όπως τους βολεύει στη ζωή τους.
Δεν είναι ποτέ αργά να ζήσεις για σένα κι ας μην βρεις ξανά τον έρωτα. Εξάλλου, ο έρωτας υπάρχει μόνος όταν είναι πραγματικά αμοιβαίος. Κι εκεί θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένη, εκεί, στα σωστά χέρια.
Πράξια Αρέστη
コメント