Αν με αγαπάς και αν σε αγαπώ είναι επειδή είσαι αυτό που είσαι και επειδή είμαι αυτό που είμαι.
Δεν θέλω να σε αλλάξω γιατί δε θα είσαι αυτό που αγάπησα και δεν πρέπει να θες να με αλλάξεις γιατί δε θα είμαι αυτή που αγάπησες.
Και οι δύο θα χάσουμε γιατί δε θα δίνουμε ο ένας στον άλλο αυτά που δίναμε και έκαναν την σχέση μας ξεχωριστή.
Από που όμως, έρχονται οι συγκρούσεις;
Από εκείνες τις μικρές κακές πλευρές του εαυτού μας που ο άλλος κάποτε δεν αντέχει.
Αν δεχόμαστε ότι κάποιες συμπεριφορές μας μπορεί να βλάπτουν τον άλλο ή τη σχέση μας, μπορούμε να τις ελέγξουμε. Να τις βάλουμε μέσα σε ανθρώπινα πλαίσια έτσι ώστε ο άλλος να νιώθει μαζί μας ασφαλής.
Αλλάζοντας κάποιες συμπεριφορές που όλοι οι άνθρωποι έχουμε, ή περιορίζοντάς τες, μειώνουμε τις συγκρούσεις αλλά και την τοξικότητα που μπορεί αυτές να δημιουργήσουν μέσα στη σχέση. Όταν γεννάμε τοξικότητα, κάνουμε κακό πρώτα στον εαυτό μας και μετά στον άλλο.
Είναι δύσκολο, όμως, αν είμαστε δεκτικοί μπορούμε να μάθουμε να επικοινωνούμε σωστά τα όριά μας και να δεχόμαστε τα όρια του άλλου.
Αν υπάρχει αγάπη πάντα οι συγκρούσεις ξεπερνιούνται όπως και κάθε νέο πρόβλημα που προκύπτει.
Αν όχι κάποιος υποκρίνεται, βολεύεται ή χρησιμοποιεί τον άλλο και οι συγκρούσεις για τα ίδια θέματα δεν σταματούν ποτέ.
Αν υπάρχει αγάπη και τα όρια που βάζεις στον άλλο τον πιέζουν ή τα όρια που σου βάζει ο άλλος σε πιέζουν ή ακόμη κι αν αυτά που ζητάτε ο ένας από τον άλλο δεν μπορείτε να τα δώσετε, τότε οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες.
Γιατί η αγάπη είναι η βάση, όμως, οι ανάγκες μας δεν σταματούν να υπάρχουν.
Δεν μπορούμε να ζητάμε διαρκώς πράγματα από έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να μας τα δώσει. Ούτε, σε άλλη περίπτωση, να του βάζουμε κανόνες και συναισθηματικές απαγορεύσεις. Σκοτώνουμε την ομορφιά μέσα του και την αγάπη του για εμάς και μετά θα απορούμε γιατί αυτός ο άνθρωπος απομακρύνεται. Τι μας δίνει και τι του δίνουμε; Δώσαμε αρκετά για να νιώθει καλά μαζί μας και να θέλει να μείνει;
Ποτέ δεν φταίει μόνο αυτός που φεύγει.
Μήπως τον αναγκάσαμε να φύγει; Με τις πιέσεις, την γκρίνια ή σε άλλη περίπτωση επειδή ήμασταν συναισθηματικά ανίκανοι να του δείξουμε αγάπη και ενδιαφέρον; Θα πρέπει να τον ελευθερώσουμε από αυτή την πίεση ή θα πρέπει αυτός να μας απελευθερώσει από τη μιζέρια των λίγων που μπορεί να μας δώσει.
Αν δεν μπορούμε καν να ορίσουμε τι σχέση έχουμε με τον άλλο, αν δεν συμφωνούμε δηλαδή καν στο τι έχουμε μεταξύ μας, τότε επικρατεί ένα μπέρδεμα συναισθημάτων και έχουμε λάθος προσδοκίες που στο τέλος μας απογοητεύουν και οδηγούν πάλι σε συγκρούσεις.
Η επικοινωνία είναι το κλειδί. Η ειλικρινής επικοινωνία, η ήρεμη.
Γιατί κάθε φορά που πληγωνόμαστε και βγαίνουμε εκτός εαυτού και θέλουμε να τα παρατήσουμε, γινόμαστε τοξικοί για τον άλλο και δεν μπορούμε να του περάσουμε σωστά τα μηνύματα που θέλουμε.
Comments