
Μέσα στα μάτια σου βλέπω τον εαυτό μου.
Δεν μπορώ να σου κρυφτώ.
Δεν μπορώ να προσποιηθώ.
Ακόμη κι από μία τελεία ή ένα κόμμα μπορείς να καταλάβεις το μυαλό μου. Όταν είναι καλά, όταν τα χάνει, όταν είναι κοντά σου ή όταν απομακρύνεται.
Μαζί σου η αλήθεια μου βγαίνει αυθόρμητη, αφιλτράριστη, κάποτε το ξέρω σε τρομάζει.
Αυτό που βλέπεις είναι εύκολο να το ερωτευτείς να το θελήσεις.
Αυτό που βλέπεις μέσα μου, αυτό που μόνο εσύ έκανες τον κόπο να μάθεις και να δεις, δεν ξέρω αν το αντέχεις.
Γι' αυτό είσαι ο ήρωάς μου. Γιατί δεν έμεινες μόνο για το έξω αλλά και για την ψυχή μου.
Αυτήν που από το πουθενά έχει τάσεις φυγής, θέματα εμπιστοσύνης, ευαισθησίες που βγαίνουν σε άμυνα, αυτήν που ακόμα δεν θεραπεύτηκε από το τραύμα του να σε θέλει κάποιος μόνο για το σώμα σου. Από το τραύμα της εγκατάλειψης. Γιατί κάποτε με άφηνες μόνη. Ξέρω δε με άντεχες ίσως και να μη με αγαπούσες, όμως, εγώ ακόμη και τώρα που είσαι τόσο κοντά μου, φοβάμαι ότι ίσως με αφήσεις μια μέρα ξαφνικά, ότι με αποφεύγεις, ότι δεν είμαι αρκετή για να είμαι η μόνη.
Δεν είναι πάντα εύκολο να με αγαπάς. Μα ξέρεις ότι δεν είναι πάντα εύκολο να σε αγαπώ. Και ξέρεις ότι το παλεύω. Παλεύω με τους δαίμονές μoυ, αθόρυβα, χωρίς να ενοχλώ κανέναν.
Κι απλά ελπίζω πώς κάθε φορά που οι φόβοι μου σε πολεμούν, εσύ θα αντέχεις και θα με ποτίζεις υπομονετικά με αγάπη για ν' ανθίζω μόνο για σένα.
Και τα σκοτάδια μέσα μου ταιριάζουν τόσο πολύ με τα δικά σου, σμίγουν και γίνονται ένα. Και σε ρουφάω και με ρουφάς σε έναν έρωτα γεμάτο πάθος που τα δύο γίνονται ένα και όλες οι σκέψεις εξανεμίζονται, γιατί όταν μιλάει η καρδιά, το μυαλό σωπαίνει.
Comments