Ο έρωτας μας βρίσκει πολλές φορές απροετοίμαστους.

Η μοίρα ενώνει τους ανθρώπους κάποτε με ένα περιέργο τρόπο. Νιώθουν μέσα τους αμέσως ότι είναι ο ένας για τον από την πρωτή ματιά. Όμως, παράλληλα η ζωή τους τρέχει και είναι ένα αίσθημα ο έρωτας πρωτόγνωρο, που δεν προλαβαίνουν να επεξεργαστούν ή να εμπιστευτούν. Ο φόβος, η αμφιβολία, το να ξεβολευτούν από τα σίγουρα για να κυνυγήσουν το ένστικτό τους, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια ανάμεσά τους, τους φαίνεται βούνο.

Ο έρωτας μας βρίσκει πολλές φορές απροετοίμαστους.

Μας προκαλεί, μας δοκιμάζει, θέλει να μας βγάλει από τα συνηθισμένα, από τα απλά και τα εύκολα. Θέλει να μας δείξει έναν άλλο τρόπο να ζει κανείς, έξω από τα καλούπια και την ασφαλεία μας. Θέλει να βάλουμε την καρδιά μας στο τραπέζι ανοιχτή μπροστά στον άλλο και να ρισκάρουμε. Θέλει να μάθουμε, να γίνουμε καλύτεροι, πιο ευτυχισμένοι και γεμάτοι.

Δεν είμαστε πάντα έτοιμοι.

Δεν είμαστε πάντα ωριμοί.

Και γίνεται ο έρωτας εχθρός.

Και γίνεται ο άλλος άνθρωπος εχθρός.

Και γίνεται εχθρός ο εαυτός μας.

Γιατί ξέρουμε ότι έξω από τη ζώνη ασφαλείας είναι η πραγματική ζωή, όμως, προτιμούμε ανθρώπους διαχειρισίμους, που δεν βλέπουν τον πραγματικό μας εαυτό για να μπορούμε να κρυβόμαστε, για να αποφεύγουμε άβολες συζητησείς, για να αποφεύγουμε την αυτοβελτίωση και την προσπάθεια που χρειάζεται η αλήθειας η αγάπη...

Μα αν η μιζέρια και ένα κενό που δε γεμίζει είναι τα πρόβληματα η μόνη απάντηση είναι ο έρωτας.

Πράξια Αρέστη, Μικρές Ιστορίες

www.mikresistories.net