Στον πάτο ξαναγεννιέσαι

Δεν κατάλαβε πότε ακριβώς άρχισε να πέφτει. Ίσως όταν σταμάτησε να ονειρεύεται. Ίσως όταν το "είμαι καλά" έγινε απλώς μια εύκολη απάντηση για καταστάσεις που την πλήγωναν και δε θα άλλαζαν ποτέ.

Έπεφτε για χρόνια μέχρι που έφτασε στον πάτο αθόρυβα — όπως βυθίζεται μια πέτρα σε ήρεμο νερό. Απομακρυνόταν από τους ανθρώπους, έσβηνε τα αισθήματά της ένα ένα. Ήταν εντελώς αχρείαστα στο σκληρό κόσμο που ζούσε. Χωρίς δράματα πια, χωρίς κραυγές, χωρίς προσπάθειες. Κανείς δεν άκουγε πραγματικά έτσι κι αλλιώς.

Στον βυθό, δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο εκείνη. Μόνο σιωπή. Ελεύθερη απ’ όλα. Από ρόλους, προσδοκίες, όνειρα, έρωτα.

Η σιωπή σαγηνευτική.

Μα μια στιγμή από τον πάτο, σήκωσε το κεφάλι. Κι ας ήταν σκοτάδι, ένιωσε κάτι να κινείται μέσα της. Μια σπίθα. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνος του. Μα ένα αόρατο χέρι την τραβούσε να βγει προς τα πάνω. Μια φωνή την καλούσε να ξυπνήσει, να μην τα παρατήσει. Όχι, ακόμα.

Σιγά-σιγά, άρχισε να ανεβαίνει. Δεν ήταν εύκολο — κάθε βήμα έκαιγε. Αλλά κάθε βήμα ήταν δικό της.

Και κάπου εκεί, ανάμεσα στον πόνο και την αλήθεια, άρχισε να ξαναγεννιέται.

Όχι, όπως πριν.

Όχι όπως ήθελαν οι άλλοι.

Αλλά όπως είχε πάντα ανάγκη να είναι:

Ολόκληρη. Αληθινή.

Εκείνη.

Γιατί στον πάτο δεν τελειώνεις.

Εκεί αρχίζεις.

Αν σας αρέσουν τα κείμενά μας, μπορείτε να διαβάσετε και το ηλεκτρονικό μας βιβλίο Στον Έρωτα Μολών Λαβέ, το οποίο περιλαμβάνει 170 σελίδες αδημοσίευτων κειμένων.

Μπορείτε να το βρείτε εδώ ➡️https://www.mikresistories.net/mikresistoriesebook