Δεν πίστευα ότι θα έβρισκα τον έρωτα μέχρι που σε γνώρισα

Αν μου έλεγε κάποιος ότι θα γνώριζα τον έρωτα, όπως τον γράφουν στα βιβλία και τον δείχνουν στις ταινίες, δεν θα τον πίστευα.

Κάποιο υποσυνείδητο τραύμα μου, με έκανε να πιστεύω ότι δεν άξιζα να γνωρίσω τον αμοιβαίο έρωτα, ότι δεν ήμουν άξια ή τυχερή να το ζήσω. Ήξερα πάντα ότι υπάρχει, έγραφα γι' αυτόν, μα ποτέ δεν πίστεψα ότι κάποιος θα με αγαπούσε επειδή ήμουν εγώ και μόνο γι' αυτό.

Μέχρι που ήρθες στη ζωή μου και ανάτρεψες τα δεδομένα.

Και μου φαινόταν απίθανο κάποιος σαν εσένα να αγαπήσει κάποιαν σαν εμένα.

Γι' αυτό και πολέμησα αυτό το αίσθημα τόσο.

Γι' αυτό σε έβλεπα καχύποπτα, σαν εχθρό που προσπαθεί να ρίξει τα τείχη μου για να τρυπώσει στην καρδιά μου και να τη διαλύσει.

Ήμουν τόσο ανασφαλής, τόσο μόνη μέσα μου, που η παρουσία σου εκεί με τρόμαζε.

Σε παρατηρούσα λες και ήσουν κάτι εξωγήινο.

Και σκεφτόμουν, "άραγε με αγαπάς; γιατί με θέλεις; γιατί μένεις";

Μα το πείσμα σου νίκησε.

Ευτυχώς νίκησες.

Και πια δεν έχω καμία άμυνα απέναντί σου.

Δεν ρωτάω γιατί, πώς, πότε.

Απλά αφήνομαι σε σένα και σου έχω πλήρη εμπιστοσύνη.

Και ξαλάφρωσα.

Ξέρω πώς ακόμη κι αν φύγεις, θα το κάνεις σωστά.

Και θα έχω να λέω πώς κάποτε αγάπησα και με αγάπησαν πραγματικά.