Είπα ψέματα όταν είπα ότι σε αγαπώ

Είπα ψέματα όταν είπα ότι σε αγαπώ.

Είπα ψέματα σε σένα, στον εαυτό μου και τον κόσμο.

Δεν σε αγαπώ.

Σε νιώθω μέσα μου, πάνω μου, παντού, λες και είσαι κομμάτι του εαυτού μου.

Δεν μπορώ να φανταστώ αυτό τον κόσμο χωρίς εσένα. Χωρίς το "εμείς".

Θα ήταν όλα μια ασπρόμαυρη ταινία του βουβού κινηματογράφου.

Δε σε αγαπώ απλά.

Σε νοιάζομαι.

Σε θέλω.

Σε ερωτεύομαι.

Και φοβάμαι. Μήπως έχω σαλέψει και χάνω τα λογικά μου.

Φοβάμαι μήπως δεν είναι φυσιολογικό να αγαπάς τόσο, τόσο που να του ανοίγεις την πόρτα συνεχώς για να φύγει γιατί σκέφτεσαι ότι μπορεί έστω και 1% να μην είναι ευτυχισμένος μαζί σου.

Τόσο, που το να είναι ελεύθερος ακόμη και μακριά από σένα να είναι πιο σημαντικό από το να τον έχεις.

Τόσο, που να μην χρειάζεται καν να τον αγγίζεις, για να συνεχίζεις να τον ερωτεύεσαι.

Τόσο, που όταν πονάει να πονάς μαζί του.

Τόσο, που θα έδινες με ευκολία τη ζωή σου αν χρειαζόταν και θα χαμογελούσες.

Δεν ξέρω πώς είναι να σε αγαπάνε τόσο, μα ξέρω πώς είναι ν' αγαπάς τόσο.

Και είναι απλά η αλήθεια.

Πώς το ρήμα σ' αγαπώ είναι αδύνατο να περιγράψει τα όσα νιώθω για σένα.

✏️Πράξια Αρέστη, Μικρές Ιστορίες