Δε σε γνώρισα πολύ νωρίς ώστε να προλάβω να γίνω η πρώτη σου αγάπη. Είχαμε και οι δύο άλλες σχέσεις και δεν γνωρίζαμε καν ο ένας την παρουσία του άλλου. Και όταν σε γνώρισα ήταν ήδη πολύ αργά για να είμαι η τελευταία σου αγάπη. Είχαμε ήδη επιλέξει δύο διαφορετικούς δρόμους κι ας γνωριζόμασταν αυτή τη φορά, κατά βάθος καλά. Και ξέρεις τι; Καθόλου δεν πειράζει. Έτσι ήτανε γραφτό να γίνει. Και δε θα άλλαζα αυτό που ζήσαμε και τις ζωές που δημιουργήσαμε χωριστά για τίποτα. Μα θα ήθελα πολύ κάπου...

Θυμάσαι κάποτε, όταν ήμασταν πιο μικροί, σου έλεγα να πάρουμε ένα τροχόσπιτο και να μένουμε οι δυο μας σε κάποια ερημική παραλία κι εσύ γελούσες μηχανικά. Νόμιζες αστειευόμουν, όμως εννοούσα κάθε λέξη. Ξέρω ακούγεται τρελό, αναρχικό, εξωπραγματικό, όμως, για σκέψου μόνο λίγο να το τολμούσαμε. Σκέψου τα πρωινά μας αγκαλιά στη μικρή μας φωλιά με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου να μπαίνουν από το παράθυρο. Τη μυρωδιά του φρέσκου καφέ και το πρωινό αεράκι της θάλασσας στο πρόσωπό μας. Σκέψου πόσο...

Είπα ψέματα όταν είπα ότι σε αγαπώ. Είπα ψέματα σε σένα, στον εαυτό μου και τον κόσμο. Δεν σε αγαπώ. Σε νιώθω μέσα μου, πάνω μου, παντού, λες και είσαι κομμάτι του εαυτού μου. Δεν μπορώ να φανταστώ αυτό τον κόσμο χωρίς εσένα. Χωρίς το "εμείς". Θα ήταν όλα μια ασπρόμαυρη ταινία του βουβού κινηματογράφου. Δε σε αγαπώ απλά. Σε νοιάζομαι. Σε θέλω. Σε ερωτεύομαι. Και φοβάμαι. Μήπως έχω σαλέψει και χάνω τα λογικά μου. Φοβάμαι μήπως δεν είναι φυσιολογικό να αγαπάς τόσο, τόσο που να του ανοίγεις την...