Πως μετράνε την αγάπη

Πώς μετράνε την αγάπη;

Με ζυγαριά, με τον χρόνο, με τα δάκρυα, από τις αγκαλιές και τα φιλιά;

Κάποιοι λένε, σ' αγαπώ μέχρι τ' αστέρια, μέχρι τον ουρανό, μέχρι το φεγγάρι, μέχρι το άπειρο.

Μα εγώ την αγάπη την μετρώ αλλιώς.

Την μετρώ στην απουσία της.

Στις ανάσες που δεν μπορώ να πάρω όταν κλείνεις ξαφνικά το τηλέφωνο μετά από ένα καβγά και δεν ξέρω πότε θα είναι η επόμενη φορά που θα μου μιλήσεις.

Εκείνο το δευτερόλεπτο όλα μαυρίζουν. Νιώθω μόνη σε ένα μακρύ διάδρομο που συνεχώς οι τοίχοι του στενεύουν.

Αυτός ήταν πάντα και ο εφιάλτης μου από παιδί.

Γιατί έχω κλειστοφοβία. Θέλω πεδιάδες και θάλασσα. Θέλω αέρα. Ανοιχτά παράθυρα. Θέλω ελευθερία.

Όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.

Δεν μπορώ τους μικρούς χώρους.

Με πιάνει πανικός.

Δεν μπορώ ούτε τους ανθρώπους που με πιέζουν ή με φυλακίζουν.

Μα μαζί σου νιώθω ελεύθερη. Νιώθω σπίτι μου. Και πνίγομαι όχι όταν είσαι κοντά μου αλλά όταν σε χάνω.

Και μετράω την αγάπη σε εκείνες τις ανάσες που χάνω όταν ξαφνικά σε χάνω.

Σε εκείνες τις ανάσες που δεν μπορώ να πάρω γιατί ένας κόμπος στο στήθος δεν με αφήνει.

Μέχρι να 'ρθεις...